No caso que queiramos abrir unha partición ou un disco con formato NTFS (o formato habitual de Windows) se que nos pida o contrasinal de root, debemos de seguir o seguinte procedemento:

1. Crear un cartafol en /media no cal montaremos a partición ou disco. Neste exemplo, chamareille datos.

su root

#mkdir /media/datos

#chmod -R 777 /media/datos   (dámoslle permisos de lectura, escritura e execución a todos os usuarios)

2. Editamos o ficheiro fstab, engadindo o novo disco

#mousepad /etc/fstab

E engadimos unha liña como a seguinte:

/dev/sdc1       /media/datos/ ntfs-3g defaults 0 0

/dev/sdc1 é o disco de datos que queremos montar. Para saber se é sdc1, sdc2, sdd1, etc empregaremos o gparted, por exemplo

/media/datos/  é o cartafol onde montarmos a unidade

ntfs-3g. É o formato do disco de datos desta exemplo. Se fose de Linux, o máis probable é que tivera un formato ext4

3. Nunha distribución normal, con isto xa se montaría automaticamente, sen embargo na maqueta Abalar debemos de darlle orde de montar no inicio. Para iso editamos o ficheiro rc.local

#mousepad /etc/rc.local

Engadimos a seguinte liña antes da orde exit 0

mount -t ntfs-3g /dev/sdc1 /media/datos

Reiniciamos e ao abrir na icona unidade de datos xa non pedirá o contrasinal de root

1. Tradutor

https://www.deepl.com/translator

2. Dicionario inverso

https://dirae.es/

Neste curso engadironse os libros da Editorial Planeta e tamén as unidades Smart de Netex ao EVA de e-dixgal.

Elaborei un par de manuais onde explico paso a paso o funcionamento básico.

EDITORIAL PLANETA

EDITORIAL NETEX - SMART

Os centros Abalar e os centros que participan no Programa de Aulas Conectadas de red.es, emiten a través dos seus puntos de acceso (AP) unha rede chamada edu.xunta.es. Deste xeito, un docente pode conectarse á rede wifi edu.xunta.es en calquera centro de Galicia.

Sen embargo para conectarse debemos de configurar ben o dispositivo (o móbil ou o computador), elixindo o cifrado e engadindo as credenciales edu.xunta.es. Velaquí deixo un manual explicativo sobre a configuración do dispositivo.

MANUAL DO USUARIO

Aínda que a tecnoloxía flash é obsoleta e vaise migrando aos poucos a html5, aínda quedan moitas páxinas editadas con esta tecnoloxía. Para visualizalas non chega con dispoñer dun navegador, debemos de engadirlle un plugin de Flash.

En Debian podemos traballar cunha versión libre e Flash, chamada gnash. Funciona aparentemente en moitas páxinas, pero noutras moitas a visualización pode ser incorrecta (falla o escalado), e incluso non verse nada. Por este motivo, ás veces non temos máis remedio que desinstalar este plugin libre e instalar o plugin privativo de Adobe.

Para desinstalalo podemos abrir o synaptic, ou tamén o podemos facer desde o terminal, iso si, contando con privilexios de root ou ben de sudo, se fose o caso.

su root

apt remove gnash

Seguidamente instalamos os drivers privativos de Adobe. Sen embargo debemos saber que é diferente o plugin para Firefox que para Chromiun e os dous podemos descargalos manualmente da páxina de Adobe.

MOZILLA FIREFOX

A. Procedemento automático. Para instalar o plugin de Adobe Flash para Firefox, abrimos o synaptic e instalamos o paquete flashplayer-mozilla

Tamén o podemos facer, coma sempre desde o terminal, coa seguinte instrución:

apt install flashplayer-mozilla

B. Procedemento manual. Se preferimos descargar a última versión que publicou Adobe, dirixímonos á páxina de Adobe:

https://get.adobe.com/es/flashplayer/otherversions/

Escollemos o sistema operativo e o paquete tar.gz, concretamente o paquete NPAPI, que é o que lle ofrece a funcionalidade Flash a Mozilla Firefox

mkdir adobeflash

mv flash_player_npapi_linux.i386.tar.gz adobeflash

cd adobeflash

tar -xvzf flash_player_npapi_linux.i386.tar.gz

su root (indicamos o contrasinal, que por defecto é toor)

cp -rp usr /usr

su root

cp libflashplayer.so /usr/lib/mozilla/plugins/

Probamos se funciona. Para iso cargamos no Firefox a seguinte páxina:

http://get.adobe.com/flashplayer/about

Pinchamos en Activar Adobe Flash e con iso desbloqueamos o plugin, que por certo o Firefox, nas versións Quantum bloquea por defecto.

Probamos coa páxina de xogos online friv.com para comprobar o correcto funcionamento:

GOOGLE CHROMIUM

1. PROCEDEMENTO AUTOMÁTICO:

Abrimos o Synaptic e instalarmos o paquete flashplayer-chromium. Tamén o podemos facer desde o terminal:

apt install flashplayer-chromium

2. PROCEDEMENTO MANUAL

Dirixímonos á páxina de Adobe: https://get.adobe.com/es/flashplayer/otherversions/

Seleccionamos o sistema operativo e o paquete tar.gz, versión PPAPI

Descargamos o ficheiro e descomprimimos, de forma idéntica ao xa explicado para Firefox.  Copiamos os ficheiros libpepflashplayer.so e manifest.json ao cartafol /usr/lib/adobe-flashplugin/. Se non existise o cartafol adobe-flashplugin, procedemos a crealo

mkdir /usr/lib/pepperflashplugin-nonfree/

cp libpepflashplayer.so /usr/lib/pepperflashplugin-nonfree/

cp manifest.json /usr/lib/pepperflashplugin-nonfree/

Quedando o cartafol deste xeito:

Dirixímonos a /etc/chromium.d/ e creamos un ficheiro co nome flashplayer-chromium.conf:

cd /etc/chromium.d/

touch flashplayer-chromium.conf

mousepad flashplayer-chromium.conf

E copiamos nel o seguinte contido:

flashso="/usr/lib/pepperflashplugin-nonfree/libpepflashplayer.so"
flashversion=`strings $flashso|grep ^LNX|sed -e "s/^LNX //"|sed -e "s/,/./g"`
CHROMIUM_FLAGS="$CHROMIUM_FLAGS --ppapi-flash-path=$flashso --ppapi-flash-version=$flashversion"

Probamos se funciona. Para iso cargamos no Chromium a seguinte páxina:

http://get.adobe.com/flashplayer/about

Neste caso activamos o Adobe Flash Player cun clic no botón dereito do rato.

LIBROS DIXITAIS

Sen embargo cando dispoñemos dun libro dixital con contidos en Flash, instalado no equipo é moi posible que non se visualice. Isto é debido a que para executar Flash con ficheiros locais hai que darlle permisos ao navegador na configuración de Flash Player. Para isto tanto desde Firefox, como desde Chromium dirixímonos á seguinte páxina:

https://www.macromedia.com/support/documentation/es/flashplayer/help/settings_manager04.html

Seleccionamos a opción "Permitir siempre" e engadimos a ruta na cal temos os libros instalados. Ás veces, á hora de engadir a dirección non acaba de responder ben, pero non importa, engadimos calquera e logo editámola e cambiamos a ruta de forma manual. Probamos agora se o funcionamento é o correcto, tanto na visualización como no son.

1. Configuramos unha conta de correo

2. Inserimos os datos básicos da conta de correo e clic en continuar

3. Configuración manual

4. Engadimos os parámetros da conta, tal e como se amosa na seguinte imaxe. Fixarse en Nome do servidor, pois debemos de engadir o protocolo ao servidor (imap e smtp)

Para poder visualizar o correo corporativo (edu) no móbil, aconsello instalar o seguinte cliente: K-9 Mail

Seguidamnte na configuración da conta, introduciremos os seguintes datos:

Acceso ao correo:
Enderezo de correo: <conta>@edu.xunta.es
Usuario: <asuaconta>
Servidor IMAP: imap.edu.xunta.es
Seguridade: SSL/TLS
Porto: 993
Identificación: Contrasinal normal

Envío de correo:
Servidor SMTP: smtp.edu.xunta.es
Porto: 587
Seguridade: STARTTLS
Identificación: Contrasinal normal
Usuario: <conta>

1. PRESENTACIÓN

2. NOVIDADES

3. CUALIFICACIÓN

4. AGUEIRO

En ocasións empregamos o Debian con escritorio XFCE nunha pantalla cunha alta resolución. Por unha banda gañamos en canto a resolución, sen embargo o tamaño das iconas diminúe de forma considerabel, e a navegación polo sistema operativo faise incómoda. Sen embargo é posibel incrementar o tamaño das fontes e das iconas:

1. Menú de aplicativos > executar programa

xfce4-settings-manager

No apartado de aparencia escollemos un tamaño personalizado de 125

Incrementar o tamaño da fonte a  125 (Opción PPP personalizada). Activamos suavizado, escollendo en Hinting (completo) e en Sub-pixel order (RGB)

No apartado de Escritorio seleccionamos o Tamaño de icona de 80

2. Menú de aplicativos > executar programa

xfce4-settings-editor

 Incrementamos o tamaño do cursor (a frechiña do rato)

Cando creamos unha función en autolisp deberemos de ser coidadosos de non empregar variables globais. Estas xeran conflitos noutras funcións, e procurar o erro as veces resulta tedioso. En autolisp, se non declaramos a función como local, por defecto será global. Para declarar unha variable como local deberemos de facelo nos parámetros da función. Na seguinte función suma, os parámetros n1 e n2 serven para introducir eses datos na función. A variables n3 é local da función suma. Aínda que queiramos ler o seu valor desde outra función, non será posible.

(defun suma (n1 n2 / n3)
(setq n1 (+ n1 1))
(setq n3 (- n1 n2))
(setq n4 (+ n1 n2))
)

Vexamos o seguinte exemplo. Na función suma introducimos dos valores a través das variables n1 e n2. Concretamente á variable n1 asignámoslle o valor de a e a n2 asignámoslle o valor de b (definidas na función principal io), e a función suma sumámoslle unha unidade a n1, é dicir ao valor de a (2) sumámoslle 1 e quedará 3 . A variable n3 é local, fronte a n4 que é global, e polo tanto un punto crítico na programación

(defun suma (n1 n2 / n3)
(setq n1 (+ n1 1))
(setq n3 (- n1 n2))
(setq n4 (+ n1 n2))
)

(defun c:io(/ a b resultado)
(setq n3 nil)
(setq resultado nil)
(setq a 2)
(setq b 3)
(setq resultado (suma a b))
(princ "\n valor de n3:")
(princ n3)
(princ "\n resultado: ")
(princ resultado)
(princ)
)

Na función principal, o primeiro que facemos é resetear os posibles valores de n3 e n4. Asiámoslle valores a a e b. Non hai motivo ningún polo que deixalas como variables globais, polo tanto definímolas como locais na cabeceira da función, colocándooas á dereita da barra inclinada.

Seguidamente chamamdos a función suma (suma a b), e resultado da mesma gardámolo en resultado:

(setq resultado (suma a b))

Pero que valor gardamos?. Noutras linguaxes de programación pódese definir que parámetro queremos que devolva unha función con return n3, por exemplo. En autolisp non dispoñemos de return, e o resultado dunha función será o último setq que teñamos definido na función:

(defun suma (n1 n2 / n3)
(setq n1 (+ n1 1))
(setq n3 (- n1 n2))
(setq n4 (+ n1 n2))
)

Neste exemplo, o resultado da fucnión é n4, pois é o último setq que se definiu na función. Deste xeito o valor de n4 gardarese na variable resultado, que imprimos posteriormente. Se desde a función principal queremos acceder a unha variable definida como local noutra función, neste caso n3, veremos que non poderemos e a súa vez, teremos claro que o valor que colla non nos vai producir interferencias na variable da función principal no caso de que coincida o nome. Vemos aquí a saída do programa:

Comando: IO

 valor de n3:nil
 resultado: 6

No caso de que queiramos imprimir n4 desde a función principal (ou cambiar o seu valor), poderemos facelo, xa que non especificamos que fose unha variable local, e polo tanto é global. Isto, repito é unha fonte de problemas.

(defun c:io(/ a b resultado)
(setq n3 nil)
(setq resultado nil)
(setq a 2)
(setq b 3)
(setq resultado (suma a b))
(princ "\n valor de n3:")
(princ n3)
(princ "\n valor de n4:")
(princ n4)
(princ "\n resultado: ")
(princ resultado)
(princ)
)

Execución da rutina:

Comando: IO

valor de n3:nil
valor de n4:6
resultado: 6